Différences entre les versions de « En-, em- »

De Arbres
Ligne 10 : Ligne 10 :


[[Kervella (1947)|Kervella (1947]]:§882) donne:  
[[Kervella (1947)|Kervella (1947]]:§882) donne:  
:  ''engraviñ, engouestlañ, entanañ, embarzhañ, embroiñ, emellout ''
:  '''''en'''graviñ, '''en'''gouestlañ, '''en'''tanañ, '''em'''barzhañ, '''em'''broiñ, '''em'''ellout ''
:  ''enlivañ, enrolliñ, enskrivañ, enskantañ''  
:  '''''en'''livañ, '''en'''rolliñ, '''en'''skrivañ, '''en'''skantañ''  
:  ''enklask, enkelc'h, endalc'h, enlouc'had, empenn, embann, enseller''
:  '''''en'''klask, '''en'''kelc'h, '''en'''dalc'h, '''en'''louc'had, '''em'''penn, '''em'''bann, '''en'''seller''




[[Gros (1984)|Gros (1984]]:369) donne ''embann'', publier' et ''endramm'', 'engerber'.
[[Gros (1984)|Gros (1984]]:369) donne '''''em'''bann'', publier' et '''''en'''dramm'', 'engerber'.
 


== Morphologie ==
== Morphologie ==

Version du 22 mai 2014 à 10:49

Le préfixe en-, ou em-, est un morphème grammaticalisé à partir de la préposition e, qui marque l'intériorité (Kervella 1947:§882).


(1) adenkorva
'.in.carner' Merser (2009)


Kervella (1947:§882) donne:

engraviñ, engouestlañ, entanañ, embarzhañ, embroiñ, emellout
enlivañ, enrolliñ, enskrivañ, enskantañ
enklask, enkelc'h, endalc'h, enlouc'had, empenn, embann, enseller


Gros (1984:369) donne embann, publier' et endramm, 'engerber'.


Morphologie

La forme em- apparaît devant une consonne labiale : / p, b, m / (Kervella 1947:§882).

Ce préfixe ne provoque pas de mutation sur sa racine.


Diachronie et horizons comparatifs

Gros (1984:369) considère que ce préfixe remonte au vieux breton et n'est plus productif en breton trégorrois.

Selon Deshayes (2003:36), le préfixe en- est issu du vieux breton in-.


à ne pas confondre

La forme en em- ne doit pas être confondue avec le préfixe réfléchi em-.