-oùigoù

La finale en -oùigoù est composée d'un suffixe pluriel -où, suivi du suffixe -ig de sens diminutif suivi d'un morphème -où. Il est possible que ces deux derniers morphèmes n'en forment qu'un, le suffixe diminutif pluriel -igoù.

(1)	an tonnouigoù	stank		Léon, Seite & Stéphan (1957:123)
	le flot.PL.DIM.PL	nombreux
	'les nombreuses vagues'

(2) klochedoù, 'parenthèses' > klochedoùigoù, 'guillemets', Press (1986:239)

Productivité

La finale en -oùigoù est productive, apparemment dans tous les dialectes.

(3)	tammouigou	dilhad	da vont	d'an ôd
	morceau.PL.DIM.PL	habits	pour1 aller	à1'le côte
	'des (pièces d')habits pour aller en mer'						Bas-trégor (Locquirec) , Al Lay (1925:107)

• Erfin e oan bet tizhet gant ar yenien ha distroet d'ar saloñs en ur lezel gwazhioùigoù war an tapis ruz Beyer (2009:7)
• ... ur straedig kamm-digamm, a bep tu dezhañ tiez gwenn ha liorzhoùigoù bevennet holl gant mogerioù izel mein sec'h... Beyer (2009:10)
• Ha c'hoazh notennoù ha notennoùigoù, ha brouilhoù labezet gant stlejadoù hir un islinenner melen o wagenniñ war ma frazennoù diampartañ. Beyer (2009:11)
• Met diwallit, n'ankouait ket 'Bravig' amañ em dorn... 'Bravig' hag e berlezennoùigoù dir. Beyer (2009:85)
• A-nebeudoùigoù, biz ha biz, e tiskoulm e zaouarn a-ziwar-dro e zaoulin. Beyer (2009:86)

• O veajiñ emañ Lagatu: tudoù e aozan ur berigouigoù-parti oaaah!

Franquin 2006. Gaston 14, traduction bretonne de Alan Monfort, Yoran Embanner, p.18.

• N'omp ket barzhed o rambreal diwar-benn prederioùigoù hor buhez.

Hemon (1972) Ur Breizhad oc'h adkavout Breizh, Al Liamm, cité dans Hor Yezh 171-172:110.

Dans Herrieu (1994), le seul suffixe en -igoù que l'on trouve est sur le mot tra 'chose' (traouigoù) mais on le trouve 9 fois.

Sémantique

Herri (1982:14) utilise indifféremment en corpus baraoù-bihan et baraouigoù 'petits pains'.

Analyse

Si le morphème final -où est le pluriel -où et non une marque hypocoristique, alors la finale en -oùigoù est un cas de double pluriel.

Diachronie et horizons comparatifs

Ernault (1895-6:440) considère que les formes en -ouigoù, n'apparaissent qu'en moyen breton tardif (-igoù est présent antérieurement).