Différences entre les versions de « Jackson (1961) »

De Arbres
(Page créée avec « * Jackson, Kenneth Hurlstone. 1961. 'The Phonology of the Breton Dialect of Plougrescant', ''Études Celtiques'' 9, 327-404. Paris: Édition du CNRS. [https://www.pers... »)
 
(Une version intermédiaire par le même utilisateur non affichée)
Ligne 1 : Ligne 1 :
* Jackson, Kenneth Hurlstone. 1961. 'The Phonology of the Breton Dialect of Plougrescant', ''[[Études Celtiques]]'' 9, 327-404. Paris: Édition du CNRS. [https://www.persee.fr/doc/ecelt_0373-1928_1961_num_9_2_1474 texte].
* Jackson, Kenneth Hurlstone. 1961. 'The Phonology of the Breton Dialect of Plougrescant', ''[[Études Celtiques]]'' 9:2, 327-404. Paris: Édition du CNRS. [https://www.persee.fr/doc/ecelt_0373-1928_1961_num_9_2_1474 texte].


: Les données proviennent de A, jeune homme de vingt ans, et de G., sa grand-mère.
Des histoires ont été dictées au chercheur, "à un rythme de dictée", par ex:
  p.381, §61
  Pa oa iaouank ma zad, ar skolaer en doa lavaret dezañ na vije ket mad dilojañ neiziou.
  Ha pennad amzer goude, e oa aet er-maez [e (*ha)] oa o kerzet war an hent.
  hag eñ da welet an aotrou Maer o tont a-benn dezhañ war e visiklet.
  Pa oa arri en e gichen, eñ d’arretiñ en eun taol.
  Spontet a oa ma zad, hag ez ae en eun zouzañ beteg e-barz an andouf.
  « Petra c’hoarvez dit, paotr bihan? » eme an aotrou Maer, « doan a teuz diouziñ ? »
  « Ia », emezañ,
  « peogwir ar skolaer en deuz lavaret diñ nompas tapout neiziou, ha zo unan ganiñ e-barz ma godell. »
  « 'Teuz ket ezomm da gaout doan », eme e gile, « me oa o vont da reiñ daou wenneg dit, peogwir e leveres ordinal ‘bonjour’ diñ pa weles ac’hanoñ o tremen en ez kichen ».




[[Category:ouvrages de recherche|Categories]]
[[Category:ouvrages de recherche|Categories]]
[[Category:Trégorrois|Categories]]
[[Category:Trégorrois|Categories]]

Version du 8 septembre 2019 à 20:11

  • Jackson, Kenneth Hurlstone. 1961. 'The Phonology of the Breton Dialect of Plougrescant', Études Celtiques 9:2, 327-404. Paris: Édition du CNRS. texte.


Les données proviennent de A, jeune homme de vingt ans, et de G., sa grand-mère.

Des histoires ont été dictées au chercheur, "à un rythme de dictée", par ex:

 p.381, §61
 Pa oa iaouank ma zad, ar skolaer en doa lavaret dezañ na vije ket mad dilojañ neiziou. 
 Ha pennad amzer goude, e oa aet er-maez [e (*ha)] oa o kerzet war an hent. 
 hag eñ da welet an aotrou Maer o tont a-benn dezhañ war e visiklet. 
 Pa oa arri en e gichen, eñ d’arretiñ en eun taol.
 Spontet a oa ma zad, hag ez ae en eun zouzañ beteg e-barz an andouf. 
 « Petra c’hoarvez dit, paotr bihan? » eme an aotrou Maer, « doan a teuz diouziñ ? » 
 « Ia », emezañ,
 « peogwir ar skolaer en deuz lavaret diñ nompas tapout neiziou, ha zo unan ganiñ e-barz ma godell. » 
 « 'Teuz ket ezomm da gaout doan », eme e gile, « me oa o vont da reiñ daou wenneg dit, peogwir e leveres ordinal ‘bonjour’ diñ pa weles ac’hanoñ o tremen en ez kichen ».